παραμαγνητικός

-ή, -ό

(ορυκτ.-φυσ.) αυτός που παρουσιάζει την ιδιότητα τού παραμαγνητισμού (α. «παραμαγνητικό ορυκτό» β. «παραμαγνητικό υλικό»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. paramagnetique (< παρ[α]-* + μαγνητικός)].